به زبان ساده، پولی است که زن می‌تواند در قبال کارهایی باشد که در طول زندگی مشترک انجام می‌دهند و شرعاً به او می‌رسند، از شوهرش می‌گیرند.
این حق طبقشرح ماده ۳۳۶ قانون مدني به زن تعلق می‌گیرند و شرایطی دارند که در ادامه به آنها اشاره می‌کنم:
شرایط دریافت اجرت المثل ایام زوجیت:
کارهایی که شرعاً به انجام زن نیست: منظور کارهایی مانند آشپزی، محیط، نگهداری از فرزندان و …است.
به دستور زوج:زن کارها را به دستور شوهر باید انجام داد.
عدم قصد تبرّع:زن نباید به صورت رایگان کارها را داشته باشد.
اثبات در دادگاه:زن باید ثابت کند که کارها را انجام داده و قصد تبرّع هم ندارد.
نحوه محاسبه اجرت المثل:
توافق زوجین: بهترین راه برای تعیین اجرت المثل، توافق زن و شوهر است.
نظر کارشناس: اگر زوجین به توافق نرسند، دادگاه با توجه به نظر کارشناس، اجرت المثل را تعیین می کند.
ملاک های کارشناسی: کارشناس برای تعیین اجرت المثل، به عوامل مانند تحصیلات، سن، مهارت‌ها، نوع کارها، وضعیت اقتصادی و اجتماعی زوجین و … توجه می کند.
نکاتی در مورد اجرت المثل ایام زوجیت:
زمان دریافت اجرت المثل:
دادگاه ضمن حکم طلاق یا با طرح دعوی مستقل پیش از طلاق، با احراز شرایط فوق مبادرت به صدور حکم در خصدص اجرت المثل ایام زوجیت می کند
شرایط عدم تعلق اجرت المثل: اگر زن وظیفه زناشویی خود را به طور کامل انجام نداده باشد یا در زندگی مشترک سوء رفتار داشته باشد، ممکن است مستحق دریافت اجرت المثل نباشد.
مطالبه اجرت المثل: زن باید با تقدیم دادخواست به دادگاه خانواده، اجرت المثل خود را مطالبه کند.
برای اطلاع ببشتر و تخصصی با وکلای زیر تماس حاصل فرمایید
